آخرین پست
عبور از آستانه
تمام شد. اين وبلاگ ديگر بهروز نمیشود.
تصمیم شخصی درستی است و جای هیچ درنگی هم نیست، نیازی به بازنگری هم. سالها پیش باید میگرفتمش و هربار به بهانهای و شیرینی مصاحبت با دوستی به تاخیرش انداختم. در کنار رنجها و بدیها، بد هم نبود و تجربههای زیادی بدست آمد. شاید تنها یک عقیده و سلیقه شخصی باشد که از پای این بساط باید به وقتش بلند شد که گرد خاکسترش، خاکسترنشین میکند آدم را. چه میدانم. مهم این است که آدم خلاف رای عقل و وجدانش عمل نکند. دقیق و با حوصله بسنجد و بعد هم به آن -هرچه هست- عمل کند.
اینکه در آینده ورای حرفه و تخصص خود و به عنوان کاری شخصی و بهاصطلاح فرهنگی در حد بضاعت خود چکار خواهم کرد، معلوم نیست به هر حال قطعاً به وبلاگنویسی برنخواهم گشت.
توصیهای هم به کسی ندارم. حرفها زده شده و تجربهها محک خورده.
هیچ رسالتی در درجه اول مهمتر از سلامت، شادی و رضایت شخصی در زندگی نیست. تنها جویای حقیقتی متکثر در میان خود باشیم و یکدیگر را آزار ندهیم. آب را، برای رفع تشنگی خود، از سرچشمهها برداریم و گلآلود نکنیم برای دیگران.
با میل و رغبت و با شادی و آرزوی شادکامی برای همه از میانتان میروم. سرتان سبز، رویاهایتان شیرین و جانتان سلامت باد.
"The hour of departure has arrived, and we go our ways - I to die, and you to live. Which is better God only knows."
Socrates