اول اردیبهشت، روز سعدی
اول اردیبهشت روزی بود كه پارسانوشت را شروع كردم بعد از حدود یكسال نوشتن در فانوس كه اكنون نه سالگی آن رسیده است. دلیلش هم علاقهام به این بزرگ بود كه هنوز هم برقرار است و البته هربار كلیات او را به نحوی انتقادی تر میخوانم با اینهمه از بزرگی این استاد سخن و حكیم دنیادیده و حازم چیزی در دید بنده حقیر كم نشده است، او را باید در ظرف زمانه خود دید. چند بیتی از گلستان تقدیم به دوستان:
"قارون هلاك شد كه چهل خانه گنج داشت / نوشیروان نمرد كه نام نكو گذاشت"
"دوست مشمار آنكه در نعمت زند /لاف یاری و برادرخواندگی
دوست آن دانم كه گیرد دست دوست/ در پریشانحالی و درماندگی"
"زمین شوره سنبل برنیارد / در او تخم و عمل ضایع مگردان
نكویی با بدان كردن چنانست / كه بدكردن بجای نیكمردان"
"نماند ستمكار بدروزگار / بماند بر او لعنت پایدار"
"چه سالهای فراوان و عمرهای دراز / كه خلق بر سر ما بر زمین خواهد رفت
چنانكه دست بدست آمدست ملك بما / بدستهای دگر همچنین بخواهد رفت"
Labels: بهاریه, پیام, تبريک, وبلاگ